Καυσόξυλα & pellets

Οι περισσότερες κατοικίες στις μέρες μας διαθέτουν τζάκι κι έτσι οι οικογένειες απολαμβάνουν τη ζεστασιά και τη θαλπωρή του. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι κατάλληλα όλα τα ξύλα για καύσιμη ύλη. Αλλα είδη είναι κατάλληλα για προσάναμμα, άλλα είδη είναι κατάλληλα για την κυρίως καύση. Τα πιο κατάλληλα είδη είναι η δρυς, η ελιά και το πουρνάρι. Η οξιά, το έλατο και άλλα είδη οπωροφόρων ανάλογα με την περιοχή, επίσης χρησιμοποιούνται στη χώρα μας. Διαλέγουμε καυσόξυλα νωρίς που τα προμηθευόμαστε έγκαιρα. Είναι αλήθεια ότι τα καλύτερα καυσόξυλα είναι αυτά που έχουν αποθηκευτεί για διάστημα μεγαλύτερο από δύο χρόνια και έχουν πλήρως ξηραθεί. Τα καυσόξυλα πρέπει να αποθηκεύονται σε στεγασμένο και συνεχώς αεριζόμενο χώρο και η περιεχόμενη υγρασία τους, πριν από τη χρήση, να είναι κάτω από 20%.

Προστασία των ξύλινων κατασκευών

Προστασία των ξύλινων κατασκευών

Το ξύλο (wood, xylem) είναι ένα βιολογικό, οργανικό υλικό, προϊόν της αειφορίας των δασών. Αποτελεί ένα ιδιαίτερο υλικό που έχει βοηθήσει καθοριστικά την εξέλιξη του ανθρώπου στον πλανήτη και στον πολιτισμό του. Με μηχανική ή/και χημική επεξεργασία οι επιστήμονες ξύλου (βλ. wood science) έχουν δημιουργήσει δεκάδες προϊόντα ξύλου τα οποία βελτιώνουν συνεχώς την ποιότητα ζωής. Είναι όμως ένα ανισότροπο υλικό με πολυσύνθετη δομή και χημική σύσταση, γι’ αυτό και οι χρήσεις του απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία. Πέρα από τα σημαντικά πλεονεκτήματα που έχει ως βιολογικό υλικό, το ξύλο είναι ευπρόσβλητο από τους μύκητες και τα έντομα και "ευάλωτο" στην υγρασία. Επίσης, ρικνώνεται όταν αποβάλλει υγρασία στο περιβάλλον και διογκώνεται όταν προσλαμβάνει υγρασία είτε διά της απευθείας επαφής είτε από τον αέρα.

Παλιές τεχνικές προστασίας των ξύλινων κατασκευών

Το ξύλο αποτελεί αναμφίβολα ένα φυσικό υλικό που έχει βοηθήσει πάρα πολύ στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Είναι όμως ένα ιδιαίτερο υλικό με πολυσύνθετη χημική σύσταση και για αυτό οι χρήσεις του απαιτούν ειδικές γνώσεις και εμπειρία.

Οι παλιοί τεχνίτες γνώριζαν πολύ καλά το ξύλο. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι στην αρχαία Ελλάδα, τέκτονας (δηλ. αρχιτέκτονας) ονομάζονταν ο πρωτο-μάστορας, ο πολύπειρος τεχνίτης διαφόρων κατασκευών από ξύλο, ιδίως ξυλουργός, ναυπηγός ή οικοδόμος. («τέκτονες ἄνδρες, οἵ οἱ ἐποίησαν θάλαμον καὶ δῶμα καὶ αὐλήν» Ομήρου Ιλιάδα).

Πλήθος από ξύλινες κατασκευές και τεχνουργήματα, που έχουν υλοποιη

Το ξύλο στην πολιτιστική κληρονομιά των Κυκλάδων

Η περιορισμένη ανάδειξη της αξίας του ξύλου ως στοιχείου της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, παρά τη συνεχή και πολυδιάστατη αξιοποίησή του, οδηγεί σταδιακά στην καταστροφή αξιόλογων κατασκευών του παρελθόντος, εξαιτίας βιολογικών παραγόντων και ανακαινίσεων, ειδικά σε περιοχές όπως είναι οι Κυκλάδες, όπου η έλλειψη ξυλοπαραγωγικών δασών έχει δημιουργήσει μία διαχέουσα άποψη περί απουσίας τέτοιων κατασκευών. Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν ο εντοπισμός και η καταγραφή ξύλινων δομικών ή σταθερών διακοσμητικών στοιχείων ή μηχανισμών που κατασκευάστηκαν μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα σε νησιά των Κυκλάδων (Φολέγανδρος, Μήλος, Κίμωλος, Κύθνος, Ανάφη, με έμφαση στη νήσο Σίκινο) και στη μελέτη των πιο αντιπροσωπευτικών και πιο αξιόλογων από αυτά, με προσδιορισμό του είδους ξύλου που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή τους, έχοντας ως απώτερο στόχο την προβολή και την προστασία τους.